Bank BPH
Bank Gospodarki Żywnościowej (BGŻ)
Bank Millennium
BRE Bank
Dominet Bank
Euro Bank
GE Money Bank
Getin Bank
ING Bank Śląski
Kredyt Bank
mBank
PKO BP
Polbank
Santander Consumer Bank
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu prawomocnie potwierdził, że umowa kredytu denominowanego zawarta przez klienta naszej kancelarii z Bankiem BPH w 2005 r. jest nieważna.
Sąd Apelacyjny we Wrocławiu oddalił apelację banku od wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z 12.07.2022 r. w zakresie dotyczącym ustalenia nieważności umowy kredytowej Banku BPH S.A. i zmienił rozstrzygnięcie w zakresie zasądzonej na rzecz kredytobiorcy kwoty, stosując tzw. „teorię salda”, tj. zasądzając na rzecz kredytobiorcy wyłącznie kwotę stanowiącą nadpłatę ponad udostępniony kapitał.
W konsekwencji sąd II instancji zmienił również rozstrzygnięcie o kosztach postępowania.
W najistotniejszym zakresie wyrok uznać należy za korzystny - prawomocnie przesądzona została bowiem nieważność umowy. Zastrzeżenia budzi rozstrzygnięcie sądu II instancji w zakresie roszczenia o zapłatę. Już bowiem w 2021 r. Sąd Najwyższy przesądził w uchwale z 16.02.2022 r. (III CZP 11/20), że:
„Stronie, która w wykonaniu umowy kredytu, dotkniętej nieważnością, spłacała kredyt, przysługuje roszczenie o zwrot spłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 w związku z art. 405 KC) niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu zwrotu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu.”
Analogiczne stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z 7.05.2022 r. (III CZP 6/21, zasada prawna), wskazując, że:
„Jeżeli bez bezskutecznego postanowienia umowa kredytu nie może wiązać, konsumentowi i kredytodawcy przysługują odrębne roszczenia o zwrot świadczeń pieniężnych spełnionych w wykonaniu tej umowy (art. 410 § 1 w związku z art. 405 KC)."
Rozstrzygając o kosztach postępowania i obciążając nimi w części kredytobiorcę, mimo stwierdzenia nieważności (bezskuteczności) nieuczciwego warunku umownego, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu nie uwzględnił również stanowiska TSUE, zgodnie z którym:
„Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 oraz zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniom pozwalającym na obciążenie konsumenta częścią kosztów postępowania, stosownie do wysokości kwot nienależnie zapłaconych, które zostały mu zwrócone w wyniku stwierdzenia nieważności warunku umownego ze względu na jego nieuczciwy charakter, jeśli takie uregulowania stanowią istotną przeszkodę mogącą zniechęcić konsumentów do korzystania z przyznanego przez dyrektywę 93/13 prawa do skutecznej kontroli sądowej potencjalnie nieuczciwego charakteru warunków umownych.” (wyrok TSUE z 16 lipca 2020 r. w sprawach połączonych C-224/19 i C-259/19).”
W zakresie rozstrzygnięć zawartych w wyroku, z którymi się nie zgadzamy, rozważymy ich zaskarżenie po otrzymaniu pisemnego uzasadnienia wyroku.
Mimo pewnych zastrzeżeń wyrok uznajemy za korzystny. Stwierdzenie nieważności umowy kredytowej pozwoliło kredytobiorcy osiągnąć korzyść w wysokości ok. 70.000 zł (przy kredycie w wysokości ok. 75.000 zł).
Prześlij nam skan swojej umowy kredytowej do bezpłatnej analizy i dowiedz się, czy możliwe jest zakwestionowanie Twojej umowy, jakie korzyści może to przynieść oraz jakie są warunki prowadzenia sprawy przez kancelarię.