Sąd Okręgowy w Legnicy : I C 992/23

Wyrokiem z 26 marca 2024 r. Sąd Okręgowy w Legnicy:

1. ustala, że nie istnieje stosunek prawny wynikający z umowy zawartej w 2012 r. pomiędzy powódką a Kredyt Bankiem Spółką Akcyjna w Warszawie, będącym poprzednikiem prawnym strony pozwanej Santander Bank Polska Spółka Akcyjna w Warszawie; 
2. kosztami postępowania w całości obciążył bank.

Wyrok zapadł po przeprowadzeniu jednej rozprawy. Postępowanie dowodowe ograniczyły się do przeprowadzenia dowodu z dokumentów oraz przesłuchania kredytobiorczyni.

Sprawa dotyczyła kredytu indeksowanego kursem euro, zaciągniętego na początku 2012 r., a zatem już po wejściu w życie tzw. „ustawy antyspreadowej”. W związku z tym umowa zawierała postanowienia określające zasady ustalania kursów walut (§ 9a umowy). Kancelaria wykazała, że bank jedynie pozornie wypełnił ciążący na nim obowiązek określenia zasad ustalania kursów, zamieszczając w umowie postanowienia obarczone błędem logicznym polegającym na wyjaśnianiu nieznanych pojęć za pomocą innych nieznanych pojęć (ignotum per ignotum). Konsument nie był w stanie w żaden sposób zweryfikować, jak w rzeczywistości bank ustala kursy, albowiem były one oparte na zmiennych, o których ostatecznie i tak decydował jednostronnie bank.

Ponadto w niniejszej sprawie kancelaria podnosiła również argumenty dotyczące ryzyka kursowego, mimo iż nie zmaterializowało się w sposób szczególnie istotny (kredyt wypłacony przy relatywnie wysokim kursie euro). Argumentacja kancelarii opierała się na tezie, że nie jest istotne to, czy ryzyko się zmaterializowało czy też nie, a jeśli tak, to w jakim zakresie - istotne jest to, że stosunek prawny został ukształtowany w takim sposób, że konsument na to ryzyko został narażony, a ryzyko to cały czas może się jeszcze zmaterializować - ma ono charakter długotrwały i jest nieograniczone kwotowo.

Sąd podzielił podnoszone przez kancelarię argumenty i uznał zakwestionowane postanowienia za niedozwolone, a całą umowę - za nieważną.